Pierwsza spowiedź

Opublikowano: poniedziałek, 11 kwietnia 2011 21:18

I chcę się poprawić, bo kocham Pana Jezusa...

"Komu odpuścicie grzechy są im odpuszczone, a komu zatrzymacie są im zatrzymane..." Jezus Chrystus ustanawiając sakrament pokuty i pojednania chciał byśmy korzystali z tego źródła miłosierdzia. Siedmioro dzieci z naszej szkoły /w tym pięcioro z naszej parafii/ w sobotę, z wielką radością, przyjęło po raz pierwszy Boże rozgrzeszenie.
Jest taki obraz polskiego malarza zatytułowany "Spowiedź". Zwykła przydrożna kapliczka wysuwa się na pierwszy plan obrazu. Zniszczony dach i pochylone ku ziemi jej ściany. Widać, że przemija już czas jej trwania. Jakaś ludzka ręka wystawiła kapliczkę przed laty, ale brak troski o jej konserwację doprowadza do ruiny. Wydawać by się mogło, że nie ma ona już żadnego znaczenia. Ale... Jest w niej umieszczony frasobliwy Chrystus: w cierniowej koronie, obleczony na pośmiewisko w szkarłatny łachman. Zawsze ten sam, pełen miłości i dobroci. Choć pochyliły się ściany przydrożnej kapliczki, On w niej nie zmienił swojego frasobliwego, ale zarazem miłosiernego oblicza. A obok owej kapliczki klęczy mężczyzna, może żebrak, bo odzienie na nim podarte. Ręce złożone w modlitewnym geście, twarz pełna boleści, zaniedbany i opuszczony jak Chrystus frasobliwy z kapliczki. Przyszedł wyznać swoje grzechy, przedstawić boleści i troski, powiedzieć jak ciężki los zgotowało mu życie. Uskarżyć się na swoją bezsilność i ruinę. I o dziwo, wyrzeźbiony w drewnie frasobliwy Chrystus zdaje się uśmiechać i zwracać głowę w cierniowej koronie w stronę owego biedaka. Pękają kajdany niewoli, a na znak szczęścia i pokoju duszy słońce rzuca bogaty snop światła pod stopy nędzarza wskazując mu drogę ku radosnej i lepszej przeszłości.
Dzieciom życzymy by w najróżniejszych sytuacjach życia zawsze pamiętam o Jezusie miłosiernym, który czeka i wyciąga pomocną dłoń. JEZU UFAM TOBIE!